پیشنویس: به مناسبت روز ایرانشناسی و ایرانگردی، یادداشتی در صفحه ۸ روزنامه آرمان ملی نوشتم.
سی ام اردیبهشت در گاهنامه ایرانی، بهعنوان روز «ایرانشناسی و ایرانگردی» نامگذاری شده است، روزی برای شناخت بهتر و بیشتر ایران عزیز، این دردانه زمین که بهگواه بیشتر شرقشناسان و جهانگردان، یکی از زیباترین و پرمعناترین کشورهای دنیاست. براساس ضوابط سازمان جهانی یونسکو، ایران جزء ده کشور برجسته باستانی، تاریخی و فرهنگی جهان بوده و از نظر جاذبههای طبیعی نیز رتبه پنجم جهان را در اختیار دارد.
امسال در حالی روز ایرانشناسی و ایرانگردی را گرامی میداریم که شیوع بیماری کرونا در کشور، امکان بهره بردن از زیباییهای ایران عزیز را از ما سلب کرده است؛ اما بهجاست که در این روز بیشتر به شناخت این سرزمین دیرپا و پر مفهوم همت گماریم.
در زبان باستانی «ایره» به معنای آزادگی و «ان» پسوند مکان است، در نتیجه ایران یعنی سرزمین آزادگان. ایران سرزمینی کهن است که تاریخ مردمانی که در آن زیستهاند نشان میدهد بهراستی سرزمین آزادگان بوده، هست و خواهد بود. زمانی که آموزههای نورانی اسلام با سابقه تمدن دیرپای این سرزمین در هم آمیخت، فرهنگ و تمدنی ایرانی- اسلامی را رقم زده که در جهان به زیبایی میدرخشد.
وقتی از ایرانشناسی حرف میزنیم، زیباییهای سرزمینمان به یادمان میآید؛ از البرز و زاگرس سرافراز تا دریای کاسپین و خلیج پارس؛ از دلیری مردان و نجابت زنان تا رشادت شهیدان و غیرت رزمندگان؛ که لازم است آنها بشناسیم و به دیگران نیز بشناسانیم، تا راه را گم نکنیم.
ایرانشناسی کاری مبتنی بر تعصبات جغرافیایی نیست، بلکه نگاهی است بر حقیقتی که در جهانِ گذشته وجود داشته و در آن کارهایی شده و ارزشهایی را به عرصه تاریخ آورده و مردان و زنان بزرگی را پرورش داده و در نتیجه راهی را برای یک زندگی و زیست انسانی، مبتنی بر آگاهی، علم و اخلاق ایجاد کرده است.
بخش زیادی از دانستههای ما از ایران، برمیگردد به تلاش شرقشناسان و ایرانشناسان غربی، گرچه نمیتوان تمام زحمات آنها را یکسره نادیده گرفت، اما در بسیاری از آنها نیز باید با دیده تشکیک نگریست. بهنظر حضرت آیت الله سید محمد خامنهای، ریاست بنیاد ایرانشناسی «غربیها عامدانه و به غرض، ایران را یک منطقه مبهم و تاریک به لحاظ تاریخی جلوه دادهاند. آنها کشفیانی از هندوستان، مصر و حتی از بینالنهرین را مرتب مطرح و بزرگنمایی میکنند، اما به ایران که میرسند، سرپوش میگذارند؛ چرا که نیاکانشان به آنها گفتهاند این ملت، ملت بزرگیست؛ اگر موقعیت خودش را بشناسد بر دنیای فکر و علم و عقل مسلط خواهد شد و برای شما جایی باقی نمیگذارند».
هویت ملی، یکی از مهمترین ابزارها برای مقابله با سلطه تمامیت خواه قدرتهای برتری طلب محسوب میشود، به خصوص زمانی که این هویت بر تاریخی چندهزارساله و تمدنی دیرینه استوار باشد که درون خود مردمی خداباور، خردپیشه، اندیشهورز، آگاه و پیشرو را به نمایش خواهد گذاشت.
شناخت این چنین هویتی و ارج نهادن به آن بیشک سدی محکم در برابر تهاجم فرهنگی خواهد بود. پژوهش در مورد ابعاد مختلف ایران و تولید منابع دست اول علمی، چندین دهه است که به دغدغه مسئولین و نهادهای دانشگاهی و فرهنگی تبدیل و اقداماتی نیز در این خصوص انجام شده، اما با وجود تاثیرات غیرقابل انکار، از همبستگی و همگرایی لازم برای شناساندن فرهنگ اصیل ملی و مذهبی ما در مقابل هجمه فرهنگی غرب برخوردار نبود، بنیاد ایرانشناسی بهعنوان موسسه علمی و پژوهشی با شخصیت مستقل و وابسته به نهاد ریاست جمهوری، وظیفه گسترش و سامانمند ساختن این پژوهشها را بر عهده گرفته و با تشکیل شعب در استانها و مناطق مختلف، بر شناختن و شناساندن دقیق جلوههای گوناگون فرهنگ و تمدن ایرانی در معنای وسیع کلمه اهتمام دارد.
یافتن منابع و مستندات دقیق از خاستگاه و منشا آغاز حیات انسان در رشته کوههای زاگرس که در همایش بینالمللی زاگرسشناسی مورد اتفاق نظر اساتید و پژوهشگران ایرانی و خارجی قرار گرفت، تنها یکی از اقدامات ارزندهای است که تاکنون از سوی بنیاد ایرانشناسی انجام شده است، اما هنوز ناشناختههای بسیاری از این سرزمین نیاکانی باقی مانده است که شناسایی دقیق آن همت بیشتری را میطلبد.
جهت مشاهده صفحه روزنامه اینجا کلیک کنید.
جهت خواندن متن یادداشت در سایت روزنامه اینجا کلیک کنید